猶自奉;自給。
《易·頤》:“自求口實(shí),觀其自養(yǎng)也?!?span id="1vz3lhh" class="book">《
晏子春秋·問下四》:“積多不能分人,而厚自養(yǎng),謂之吝?!?span id="1bl9xxf" class="book">《
列子·仲尼》:“受人養(yǎng)而不能自養(yǎng)者,犬豕之類也?!?span id="v1hp9rn" class="book">《韓詩外傳》卷三:“能制天下必能養(yǎng)其民也,能養(yǎng)民者為自養(yǎng)也。”